Καίω τα δέντρα,χτίζω μαιζονέτες..

Λόγω της blog action day για το περιβάλλον σήμερα επιβάλλεται να ασχοληθώ με αυτό..

Για να ασχοληθούμε με κάτι πρέπει να είναι η "μέρα" του. Ή να ζούμε κάποια καταστροφή (όπως ζήσαμε στο τέλος του Αυγούστου). Όλον τον υπόλοιπο καιρό μπαζώνουμε ρέματα, κόβουμε δέντρα, κατεβαίνουμε στο κέντρο της πόλης με το αυτοκίνητο και γεμίζουμε τον τόπο με μπετά, μπετά και μπετά. Θα πεί κάποιος: εγώ φταίω; ΝΑΙ! Εγώ, εσύ, όλοι μας. Από το χαρτάκι που πετάς στο δρόμο, το μπουκάλι που πετάς στη θάλασσα, το αλουμινένιο κουτάκι που δεν ανακυκλώνεις, τη μπαταρία που πετάς στα σκουπίδια, το δρόμο που δεν αφήνεις να περάσει αλλά βάζεις τα βύσματα να κάνει κύκλο για να μην σου θίξει το οικόπεδο, από το ηλίθιο ενεργοβόρο σπίτι που χτίζεις ή αγοράζεις, από τον ηλιακό θερμοσίφωνα που τσιγγουνεύεσαι να βάλεις, από τις ηλεκτρικές θερμάστρες που καις για να χει 30 βαθμούς το σπίτι το χειμώνα, από τις καφετέριες πάνω σε μπαζωμένες παραλίες που γουστάρεις να πίνεις τον καφέ σου, από το trendy beach bar, από τους ροφούς 200 γραμμαρίων που χτυπάς με το ψαροντούφεκο, τους δυναμίτες, τα διχτάκια, το κυνήγι, από τις ηλεκτρικές συσκευές που τις αφήνεις στην αναμονή, τις οικονομικές λάμπες που σου φαίνονται ακριβές, τις γεωτρήσεις χωρίς μέτρο την ίδια στιγμή που κατασπαταλάς το νερό κ.ο.κ.
Και γω έτσι είμαι. Όχι σε όλα όσα ανέφερα, αλλά ίσως στα περισσότερα. Το τελευταίο κουλό που άκουσα είναι το πρόβλημα ορισμένων κυνηγών εδώ στο νησί με τις ανεμογεννήτριες που σκοπεύουν να βάλουν ότι θα διώχνουν τα πουλιά και δεν θα χουν να κυνηγάνε. Ή τις διαμαρτυρίες των οικολόγων στην Πάτρα για τις ανεμογεννήτριες του Παναχαϊκού πως θα επηρεάσουν το οικοσύστημα της περιοχής (μάλλον για αυτούς η Πτολεμαΐδα και η Κοζάνη είναι σε καλύτερη κατάσταση από το Αιολικό Πάρκο του Παναχαϊκού). Α, ναι και το άλλο που θέλει να κάνει ο Δήμος εδώ, να μπαζώσει την παραλία και να φτιάξει χώρο στάθμευσης (εννοείται πως το πρόβλημα είναι μόνο 2 μήνες το χρόνο).
Διάβαζα σε μια συνέντευξη του Άρη Σταθάκη (γνωστός - βουλευτής πλέον) πως δεν δέχτηκε το βουλευτικό αυτοκίνητο και πως αυτός χρησιμοποιεί ένα υβριδικό Prius. Λες και για τους 300 (της βουλής - όχι του Λεωνίδα) και τις άλλες υπηρεσίες δεν μπορούσαν να χαν υβριδικές λιμουζίνες (είναι μάλλον το πρόβλημα πως δεν θα χαν το σήμα της ειρήνης στο μπροστινό μέρος). Ή επίσης στις ταράτσες των δημοσίων υπηρεσιών δεν θα μπορούσαν με ένα επενδυτικό σχέδιο να βάλουν φωτοβολταϊκά. Όπως επίσης τουλάχιστον στα μεγάλα κτίρια να επιβάλλουν ενεργειακές μελέτες (που έχουμε πήξει στα γυάλινα κουτιά). Μου έλεγε ο πατέρας μου πως όταν πρωτοφτιάξαμε το σπίτι μας στη φορολογική δήλωση δήλωνες τα έξοδα για ηλιακό θερμοσίφωνα τα οποία αφαιρούνταν από τη φορολογία σου (πλέον έχει καταργηθεί - και βλέπω εδώ στο νησί ηλιακο έχουν γύρω στο 1/10 των σπιτιών). Καταντήσαμε τα σπίτια στη Γερμανία να χουν φωτοβολταϊκά εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον, ενώ εδώ για να φάμε το μεσημέρι σπίτι ανάβουμε το φώς. Και πραγματικά απορώ: Θέλω να δώ τα χωριά που κάηκαν φέτος, πώς άραγε θα ανοικοδομηθούν - με τσιμεντένια κουτιά ή με σπίτια που θα σέβονται το περιβάλλον και την παράδοση του κάθε τόπου (μετά από την καταστροφή οι άνθρωποι εκεί έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διορθώσουν όλα τα λάθη του παρελθόντος)
Αφού λοιπόν δεν υπάρχει καμμία γενικότερη πολιτική, ας την δημιουργήσουμε εμείς. Με συνεχείς δράσεις. Όχι του στύλ "θα γράψω κάτι στο blog μου", αλλά με τις πράξεις μας. Αλλάξτε λάμπες, ελαχιστοποιήστε τη χρήση αυτοκινήτου, κάντε ανακύκλωση. Ας κάνουμε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για περισσότερες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Τοπικά να κινούμαστε εναντίον αυτων που προσπαθούν να τσιμεντοποιήσουν ότι έχει μείνει. Όχι με την κλασσική γκρινιάρικη στάση - αλλά με δράσεις! Μόνο στα σχολεία (που δεν μας πειράζει κανείς) ξέρουμε να κάνουμε καταλήψεις; Ή πορείες στους δρόμους για τα συμφέροντα της κάθε κάστας; Οι αλλαγές δεν γίνονται με τζάμπα μάγκες - αλλά με ανεξάρτητες μή κομματικοποιημένες δράσεις και διεκδικήσεις.

Μόνο που προέχει να καταλήξουμε σε κάτι.
Τί θέλουμε; Μύκονο ή αυτό;