Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Περί Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης

Βρισκόμαστε στην Τήνο, το νησί της Παναγίας. Εδώ λοιπόν είχε χτιστεί πριν από καμμια 35ριά χρόνια ένα σχολείο το Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο-Λύκειο Τήνου. Για όσους δεν ξέρουν, ένα Εκκλησιαστικό σχολείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είναι όπως ένα κανονικό σχολείο μόνο που αντί για κάποια δευτερεύοντα μαθήματα κάνουν θρησκευτικά. Εκκλησιαστικά σχολεία υπάρχουν σε αρκετά μέρη της Ελλάδας και τα περισσότερα (όλα όταν πρωτοϊδρύθηκαν) είχαν οικοτροφείο ώστε να μένουν τα παιδιά από μακρινές περιοχές. Ο πατέρας μου αποφοίτησε από το Εκκλησιαστικό Λύκειο της Τήνου και φέτος έτυχε εγώ να πάω να διδάξω κάποιες ώρες πληροφορική εκεί. Το σημαντικότερο στοιχείο ενός τέτοιου σχολείου είναι το οικοτροφείο (μιας και το πρόγραμμα σπουδών έχει απειροελάχιστες αλλαγές) και οποιοδήποτε παιδί αντιμετωπίζει ένα οικογενειακό ή οικονομικό πρόβλημα ή απλά του αρέσει η Εκκλησία, μπορεί να φοιτήσει εκεί. Μπορεί να ακούγεται κάπως αναχρονιστικό σαν θεσμός, αλλά ας κοιτάξουμε γύρω μας (ιδιαίτερα στις πόλεις) πόσα παιδιά είναι στο δρόμο αντί σε κάποιο σχολείο. Και θα πρέπει να τονίσω πως Εκκλησιαστικό σχολείο δεν σημαίνει εκπαίδευση Ορθόδοξων "Ταλιμπάν".
Το σχολείο αυτό βρίσκεται κοντά στο Ναό της Παναγίας και χτίστηκε σε χώρο που παραχωρήθηκε από το Ίδρυμα και με την οικονομική αρωγή του. Μάλιστα υπάρχει όρος στο καταστατικό του Ιδρύματος ο οποίος επιβάλλει το 5% του προϋπολογισμού του Ιδρύματος να πηγαίνει στο Εκκλησιαστικό Σχολείο (μέσω της Αποστολικής Διακονίας). Το σχολείο (και το οικοτροφείο - που είναι δαπανηρό) χρηματοδοτούνταν από το κράτος πενιχρά, μέχρι το καλοκαίρι του 2006 όπου πέρασε στα χέρια της Εκκλησίας. Και από τότε αρχίζουν οι "ομορφιές"....
Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος (που υποτίθεται πως ανήκει το σχολείο) δεν έχει δώσει ούτε ψίχουλο. Βέβαια τα προηγούμενα χρόνια έπαιρνε τα χρήματα από το Ίδρυμα της Παναγίας, μόνο που τα αξιοποιούσε σε άλλους "κοινωφελείς" σκοπούς. Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν μπορεί να βοηθήσει (που να τα βρεί άραγε τα χρήματα - γκρρρρ) και το σχολείο ζεί από ελεημοσύνες. Τί τρώνε τα παιδιά; Από προσφορές των ντόπιων και του Ιδρύματος σε είδη. Το υπουργείο λέει πλέον πως δεν του ανήκει το σχολείο (δικαιολογημένα), το Ίδρυμα της Παναγίας λέει πως εγώ έδινα το 5% του προϋπολογισμού μου για σας (200.000€ περίπου κάθε χρόνο) αλλά δεν ερχόταν, και η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος κάνει πα-πα-πα.
Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να γίνει κατάληψη στο σχολείο. Τα παιδιά δεν έχουν καθηγητές (για γυμνάσιο και λύκειο είναι μόνο 6-7), το κτήριο αν και μεγαλοπρεπές χρειάζεται απαραιτήτως συντήρηση (σε λίγο θα σαπίσει) και δεν πραγματοποιούνται δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο των παιδιών του οικοτροφείου. Η κατάληψη κρατάει τώρα 15 μέρες και φαίνεται να συνεχίζεται. Το υπουργείο δεσμεύτηκε για τους καθηγητές, αλλά από την άλλη για την χρηματοδότηση άκρη δεν βγαίνει (πού να βγεί - αφού η Μητρόπολη δηλώνει πως δεν μπορεί να καλύψει το κόστος, το Ίδρυμα δεν δίνει λεφτά γιατί όπως λέει δεν θα φτάσουν στον προορισμό τους, και η Αποστολική Διακονία παριστάνει τη μαύρη τρύπα). Τα παιδιά του σχολείου προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τα κανάλια αλλά βρήκαν την πόρτα κλειστή (λες και υπάρχει κίνδυνος να θιχτεί κανας ευνοούμενος κανενός μεγάλου δημοσιογραφικού οργανισμού). Και απορούν κάποιοι για τη σφαγή που γίνεται στην Ιερά Σύνοδο για τη διαδοχή στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, λες και αυτά είναι πρωτόγνωρα.

Πάντως τη βλέπω τη δουλειά.. Το λουκέτο είναι θέμα χρόνου και θα ξεφυτρώσει εκεί κανα Hilton να παθαίνεις την πλάκα σου.



Υ.Γ. 1: Για όσους δεν το γνωρίζουν ο πατέρας μου είναι Ιερέας και πτυχιούχος Θεολογίας. Ίσως αν δεν φοιτούσε σ' αυτό το σχολείο να μην είχε τελειώσει το Λύκειο. Και δεν μαζοποιώ όλη την Εκκλησία, μόνο που ισχύει και εκεί ότι και σε όλους τους δημόσιους λειτουργούς: Το πόσο συνεπείς θα είναι στο λειτούργημά τους εξαρτάται από την αξιοπρέπεια, την κοινωνική ευθύνη και τον πατριωτισμό τους. Δυστυχώς αυτά τα στοιχεία σήμερα είναι είδη υπό εξαφάνιση - και όπου υπάρχουν η σαπίλα προσπαθεί να τα σκεπάσει.

Υ.Γ. 2: Ερχόμενος σε επαφή με τα παιδιά που φοιτούν στο σχολείο τις λίγες εβδομάδες που πάω εκεί για 4 ώρες, πρέπει να σημειώσω πως αυτός ο τύπος σχολείου είναι ανάγκη να διατηρηθεί. Μόνο που τα παιδιά χρειάζονται και πολλές απογευματινές δραστηριότητες, φροντίδα, επικοινωνία και στήριξη που πιθανόν να μην έχουν από θεσμούς που εμάς μας φαίνονται αυτονόητοι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: