Αν και σήμερα ξύπνησα πολύ καλά (σπάνια συμβαίνει αυτό), η μέρα έχει αρχίσει να στραβώνει από την 1η ώρα ξύπνιος.. και η διαίσθησή μου λέει πως σε κανα δίωρο την έχουμε πολύ άσχημα.. Όσο διαβάζω και τις δηλώσεις Λεμονή πως "θέλουμε να κάνουμε την Ευρώπη να παραμιλάει" και το πανηγυρικό κλίμα τόσο πιο πιθανή θεωρώ την ξεφτίλα..
Δεν παίρνουν καλύτερα το αεροπλάνο να γυρίσουν πίσω πριν αρχίσει ο αγώνας; Γιατί όπως την έχουν δει προβλέπω άσχημα πράγματα..
update μετά τον αγώνα: Ο παλιός άχαρος Ευρωπαϊκός Ολυμπιακός. Φόβος απέναντι στους παιχταράδες, ελάχιστη πίεση, τρόμος στη θέα του αντιπάλου. Αν εξαιρέσεις βέβαια τους Άντζα - Σέζαρ στο α' ημίχρονο (στο β' που η Τσέλσι περπατούσε τουλάχιστον ο Μπελούτσι και ο Λεονάρντο προσπάθησαν να παίξουν μπάλα). Χαρακτηριστική φάση στο 2΄: Ο Τζο Κόουλ πατάει την μπάλα και γλιστράει και ο Πάντος αντί να ορμήξει να του βουτήξει την μπάλα κάθεται και τον κοιτάζει. Ο Τζόρτζεβιτς κουβαλώντας τα κόμπλεξ όλων των προηγούμενων ετών κλεινόταν στις γωνίες χωρίς λόγο και κανείς δεν έτρεχε. Όπως είπε και ο Κάρπετ όταν ο κάθε παίκτης αντί να πιέζει, σκέφτεται τι θα κάνει όταν ξαναχάσει την μπάλα δεν μπορείς να ελπίζεις. Έτσι ήρθε το μοιραίο 3-0 (Άγιο είχαμε) τρώγοντας ερασιτεχνικά γκολ. Προς Θεού, δεν πιστεύω πως υπο Κ.Σ. μπορούσαμε να περάσουμε, αλλά κάλλιστα θα μπορούσαμε να τους ιδρώσουμε λίγο. Ήταν αυτό που έλεγα πριν τον αγώνα: πολύ μπλα-μπλα αλλά στην πράξη ανύπαρκτοι.
Δεν παίρνουν καλύτερα το αεροπλάνο να γυρίσουν πίσω πριν αρχίσει ο αγώνας; Γιατί όπως την έχουν δει προβλέπω άσχημα πράγματα..
update μετά τον αγώνα: Ο παλιός άχαρος Ευρωπαϊκός Ολυμπιακός. Φόβος απέναντι στους παιχταράδες, ελάχιστη πίεση, τρόμος στη θέα του αντιπάλου. Αν εξαιρέσεις βέβαια τους Άντζα - Σέζαρ στο α' ημίχρονο (στο β' που η Τσέλσι περπατούσε τουλάχιστον ο Μπελούτσι και ο Λεονάρντο προσπάθησαν να παίξουν μπάλα). Χαρακτηριστική φάση στο 2΄: Ο Τζο Κόουλ πατάει την μπάλα και γλιστράει και ο Πάντος αντί να ορμήξει να του βουτήξει την μπάλα κάθεται και τον κοιτάζει. Ο Τζόρτζεβιτς κουβαλώντας τα κόμπλεξ όλων των προηγούμενων ετών κλεινόταν στις γωνίες χωρίς λόγο και κανείς δεν έτρεχε. Όπως είπε και ο Κάρπετ όταν ο κάθε παίκτης αντί να πιέζει, σκέφτεται τι θα κάνει όταν ξαναχάσει την μπάλα δεν μπορείς να ελπίζεις. Έτσι ήρθε το μοιραίο 3-0 (Άγιο είχαμε) τρώγοντας ερασιτεχνικά γκολ. Προς Θεού, δεν πιστεύω πως υπο Κ.Σ. μπορούσαμε να περάσουμε, αλλά κάλλιστα θα μπορούσαμε να τους ιδρώσουμε λίγο. Ήταν αυτό που έλεγα πριν τον αγώνα: πολύ μπλα-μπλα αλλά στην πράξη ανύπαρκτοι.
1 σχόλιο:
Που'σαι ρε παιδί; Εξηφανήσθης τελείως μιλάμε.
Για τον γαύρο δεν θα έλεγα ότι συμφωνώ. Απλά όσο κι αν θέλαμε, δεν μπορούσαμε. Παίζαμε με μια κατά πολύ ανώτερη ομάδα, η οποία μας πήρε πάρα πολύ σοβαρά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι παίκτες της έλεγαν μετά "αν παίζουμε πάντα έτσι δεν φοβόμαστε τίποτε". Και φυσικά είχαμε κι εμείς τις απουσίες μας. Αναμενώμενο από πολλές απόψεις το αποτέλεσμα. Αυτό που δεν περίμενα σε καμιά περίπτωση ήταν ότι θα μας ξεπάτωναν τόσο πολύ στο τρέξιμο...
Δημοσίευση σχολίου