Κράτος ή Οίκος ανοχής;

Όπως οι περισσότεροι, με τα τελευταία γεγονότα έχω βγει από τα ρούχα μου. Παντού ένα χάος. Μιας και η κύρια ασχολία μου είναι η εκπαίδευση, μπορώ να διαβεβαιώσω πως θα δούμε πολύ χειρότερα να έρχονται (συγκρίνοντας με τη δική μου εποχή που δεν είναι τόσο μακρινή - ούτε καν μια γενιά πίσω). Συγκεκριμένα, όταν στα παιδιά έχει περάσει από την ηλικία των 12-18 χρονών (εκτός μικρής μειοψηφίας):
1. η ατιμωρησία ότι και να κάνουν (ίσως εκτός του εγκλήματος του φόνου)
2. η έλλειψη σεβασμού προς τον διπλανό τους (καλά για τους εκπαιδευτικούς δεν το συζητάμε)
3. η αναξιοκρατία (με τη διαρκή στήριξη σε πολλές περιπτώσεις από τους γονείς)
4. το βόλεμα (έλα μωρέ θα μας περάσουν, θα μας σβήσουν τις απουσίες κτλ)
5. η αναγνώριση μέσω του χρήματος και της κατανάλωσης
6. η αδυναμία ορθολογικής σκέψης
7. η έλλειψη γόνιμης αμφισβήτησης (μιας και είμαι ξεροκέφαλα αντιρρησίας μέχρι να μου αποδείξεις πως έχω λάθος)
8. η αδιαφορία για οτιδήποτε εκτός από το "εγώ".
9. (το σημαντικότερο) η άκριτη μίμηση - αποστήθιση ότι χαζομάρας βλέπουν στο χαζοκούτι.

(Παραδείγματα δεν θα φέρω για ευνόητους λόγους και εννοείται πως δεν τσουβαλιάζω όλους τους μαθητές, αλλά μιλάω για μεγάλη πλειοψηφία. Όποιος πει πως τραγικοποιώ την κατάσταση, καλά θα κάνει να πιάσει 5-6 μικρούς και να τους εξετάσει).
"Ωραία και συ τι κάνεις;", θα ρωτήσετε.
Θα απαντήσω με αρετή και τόλμη "ότι μου κατέβει". Όταν οι επιστήμονες της παιδαγωγικής λένε να βαθμολογώ με βάση τον μέσο όρο, να μην λαμβάνω υπ όψιν μου τα ορθογραφικά λάθη, να μην διορθώνω με κόκκινο γιατί επεμβαίνω στο γραπτό και προκαλώ ψυχολογικά προβλήματα στο μαθητή, να μην τιμωρώ παραβατική συμπεριφορά ή πράξη αλλά να εξηγώ στον μαθητή το λάθος (λαμβάνοντας μια υποκριτική συγγνώμη, και αντικρύζοντας ύστερα από λίγες ώρες/μέρες τις ίδιες πράξεις). Όταν οι πάσης φύσεως σύμβουλοι λένε "δεν πρέπει να μένουν παιδιά στην ίδια τάξη γιατί μέχρι το γυμνάσιο είναι υποχρεωτική η εκπαίδευση", και πως "αν σε ενοχλεί η ειρωνία, έχεις πρόβλημα - να το ψάξεις" και διάφορα άλλα κουλά τι να κάνω; Να παραστήσω τον κλόουν στο baby-parking (ή καλύτερα teenager parking) που έχουμε στήσει; Ή να το παίξω δημόσιος υπάλληλος αλά Χάρυ Κλυν (ή και Καλυβάτση από ΑΜΑΝ αν προτιμάτε); Αν δεν με ελέγχει κανείς για αυτό που κάνω όταν μπαίνω στην τάξη, για αυτά που μαθαίνουν ή κερδίζουν οι μαθητές μου από την διδασκαλία μου τι θα κάνω;
Άλλωστε πως διορίστηκα; Επειδή σε κάτι εξετάσεις γνώσεων έγραψα καλά (εκτός από τις γνώσεις μου - λεγοντας καλά και τα προαναφερόμενα παραμύθια); Ή επειδή έγλυψα λίγο, πήρα διδακτικές ώρες τυχαία/λόγω παλαιότητας κτλ, μάζεψα μόρια και μετά μονιμοποιήθηκα; Έλεγξε κανείς αν είμαι ντενεκές ή ψυχοπαθής ή κλινικά ηλίθιος; Ή μήπως έλεγξε τα αποτελέσματα της δουλειάς μου;
Άρα φίλοι μου, όταν στείλετε τα παιδιά σας σχολείο ανάψτε κανα κερί αν είστε Χριστιανοί, κάντε ένα ραμαζάνι αν είστε Μουσουλμάνοι, σφάξτε κανα βόδι στον Δία αν είστε Παγανιστές, για το τι θα τους τύχει (για τους άθεους δεν έχω πρόταση ;-) ). Και βεβαίως έχετε τα παιδιά σας από κοντά.

update: Μέσα στη συνολική βλακεία κράτους και κοινωνίας δεν έχει βρεθεί ένας σοβαρός άνθρωπος να προφυλάξει τους μαθητές από τις πορείες στην ήδη τεταμένη κατάσταση; Ούτε ένας; (και δεν αναφέρομαι στον στόκο/γλύφτη/υπουργό μας που θέλει να τους μάθουμε να σκέφτονται αυτά που πρέπει να σκέφτονται). Ενώ έχουμε βαρεθεί να ακούμε για ηλίθιους μπάτσους, εκθέτουμε παιδιά 12-18 χρονών σε τέτοιους κινδύνους; Ένας μεγάλος ξέρει σε μια πορεία πως να προφυλαχτεί (άμα θέλει), αλλά ένα παιδάκι δεν έχει την ψυχραιμία/εμπειρία να το κάνει. Και ντρέπομαι ιδιαίτερα για τους συναδέλφους μου! Οι ενήλικες είμαστε υπεύθυνοι για τις πορείες και τις διαδηλώσεις - όχι οι ανήλικοι (που θα μπορούσαν να αντιδράσουν με άλλους τρόπους). Τόσο καθίκια είμαστε όλοι τελικά, που στρατολογούμε τα παιδάκια και τα εκθέτουμε σε κίνδυνο, για την πάρτη μας; Αίσχος για όσους το έκαναν και για όσους το επικρότησαν! Βέβαια αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα χύνουν αστείρευτα κροκοδείλια δάκρυα και θα οργιστούν σε περίπτωση νέου εγκλήματος (χτύπα ξύλο - αν και δυστυχώς κεφάλια θέλουν χτύπημα να έρθουν στα ίσια τους) . ΑΙΣΧΟΣ!/τέλος update
update στο update: Όπως καλή ώρα κάτι αξιόλογες - μετρημένες εκδηλώσεις μαθητών για τη μνήμη του αδικοχαμένου που έγιναν στο Σύνταγμα χωρίς απόπειρες και κινήσεις εναντίων των μπάτσων.. με τις προηγούμενες αηδίες, τις πέτρες και τα νεράντζια χαλαρά θα μπορούσαμε να χαμε θρηνήσει και άλλα θύματα από ενδεχόμενη νέα αστυνομική βλακεία (;) τέλος update στο update

"Κάτσε ρε φίλε", θα πεις τώρα, "μήπως είσαι λίγο υπερβολικός".
Όχι φίλε μου. Είμαι ένα ελάχιστο δείγμα της κοινωνίας. Και οι μαθητές είναι κληρονομιά της σημερινής ενήλικης Ελληνικής κοινωνίας.
Κοίτα γύρω σου. Δες τις δημόσιες υπηρεσίες. Δες το μπάτσο που πυροβόλησε (άσχετα αν ήταν δολοφονία ή εξ αμελείας). Δες τα ΜΜΕ. Δες το διπλανό σου που γλύφει τους άχρηστους για μια θεσούλα. Δες τον υπάλληλο που τα παίρνει για να σου κάνει ότι χάρη θες. Δες τον επαγγελματία που κατακλέβει όποιον βρει στην ανάγκη του και κάνει ανέξοδα διαφήμιση. Δες τον ηλίθιο από πάνω που δεν μπορείς να συννενοηθείς μαζί του για το απλούστερο πρόβλημα της πολυκατοικίας σου. Δες τα καθημερινά βατοπέδια, χρηματιστήρια, εξοπλισμούς, ομόλογα. Δες το χλεχλε που προτείνει να ψηφίζουν και οι 16χρονοι (μπας και κονομήσει καμμιά ψήφο). Τον άχρηστο που έχει αγκιστρωθεί στην εξουσία παριστάνοντας τον πολιτικά ανεύθυνο (και επιβιώνει με 35% των Ελλήνων να τον θεωρούν ακόμα καταλληλότερο!!). Ή τον κλινικά ηλίθιο που θα γίνει πρωθυπουργός (με άλλο ένα 35% να τον θεωρεί καταλληλότερο). Σου φτάνουν;

Ή μήπως περίμενες να δεις να καίνε την Αθήνα για να αντιληφθείς πως έχει καταλυθεί κάθε υπόνοια κράτους δικαίου; Ή μήπως φίλε μου πιστεύεις πως φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση λόγω της τελευταίας άχρηστης κυβέρνησης, ενώ οι προηγούμενες ήταν κάπως καλύτερες;

Όχι φίλε μου.. είναι η αναξιοκρατία, η ασέβεια προς τον συμπολίτη, η προβληματική εφαρμογή του νόμου, τα σάπια εντός ακριβού περιτυλίγματος πρότυπα. Είναι η έλλειψη παιδείας συνολικά που μας έχει οδηγήσει εδώ. Και αναπαραγόμενη θα συνεχίσει να μας οδηγεί στον κατήφορο. Μόνο που σιγά σιγά ο κατήφορος θα μεγαλώνει και θα πλησιάζει περισσότερο στην έννοια γκρεμός.

Ακούμε ή λέμε συχνά πως έχουμε ένα κράτος μπουρδέλο. Συγγνώμη, αλλά το μπουρδέλο φαντάζομαι πως έχει κάποιους στοιχειώδεις κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του οι οποίοι τηρούνται. Για το κράτος μας, διαβεβαιώνω πως δεν ισχύει. Ίσως θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε πριν επαναλάβουμε τη φράση κλισέ...

Αδιέξοδο λοιπόν; Με αυτή την πορεία δεν βλέπω πάτο στον γκρεμό που είμαστε ήδη.

Βέβαια ο Ηράκλειτος έλεγε "τα πάντα ρει".
Ποτέ δεν ξέρεις τι απρόβλεπτο μπορεί να συμβεί αύριο και αντιστρέφοντας την πορεία προς το απόλυτο μηδέν.

Υστερόγραφα:
1. Σκόπιμα δεν αναφέρθηκα στη διοικητική λειτουργία της εκπαίδευσης - αλλά αυτό είναι άλλο ανέκδοτο - άλλωστε για αντίστοιχα παραδείγματα λειτουργίας υπηρεσιών μπορείτε να ανατρέξετε στην απίστευτα βαρετή, αλλά καθόλου υπερβολική σήμερα, σειρά του Δαλιανίδη "το ρετιρέ"
2. Δεν υπάρχει λόγος να σχολιάσω μεμονωμένες κατάστασεις των τελευταίων ημερών. Είναι ανούσιο να κοιτάμε το κλαδί, και να παραβλέπουμε το δάσος.
3. Εξαιρετικό το άρθρο του Στάθη, όπως και του hades. Και τα ορθά λόγια κάποιου ανθρώπου που κατηγορείται επειδή δεν είναι μαϊντανός. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι αλλά σας το αφήνω σαν άσκηση να τους βρείτε...
4. update: Στο πλαίσιο των παραπάνω διαβάστε για τον πραγματικό εχθρό του Αλογοσκούφη..