Ζαχοπουλιάς... Άλλο ένα θαύμα της Ελληνικής πολιτικής σκηνής

Πρόκειται για μια ιστορία με...

Χρημα, Πάθος, Σεξ, Πολιτική και Διαφθορά

Δεν αισθάνομαι πως αξίζει να σταθώ στις λεπτομέρειες. Τι έκανε ο τύπος με τη γκόμενα, πως έγινε ο εκβιασμός κ.ο.κ. Αυτά αφορούν μόνο τα δελτία ειδήσεων, αν και απορώ πλέον τι διαφορά έχουν με τις ΤατιανοΛαμπίρηδες. Αυτά που με έχουν βγάλει έξω από τα ρούχα μου είναι η νοοτροπία των μέσων πως ο Ζαχόπουλος είναι πρωτοφανής περίπτωση και η μέχρι πρότινος εν λευκώ υποστήριξη του Καραμανλή στο πρόσωπό του για τη θέση του μέσα στο υπουργείο.
Καταρχήν, ας ξεφύγουμε από το παραμύθι πως το σκάνδαλο Ζαχόπουλου είναι πρωτοφανές. Άλλωστε είναι αρκετοί οι σύγχρονοι πολιτικοί που χώρισαν τις γυναίκες τους για να παντρευτούν τις γραμματείς τους. Το μόνο καινούργιο στην ιστορία ήταν ο τρόπος με τον οποίο έγινε γνωστό. Συνήθως παρατηρούσαμε μόνο τις ενδείξεις. Όσο για το επιχείρημα "άλλο ο έρως και άλλο οι ύποπτες δοσοληψίες", θα απαντήσω "για θυμήσου καλά". Δεν θέλω άλλωστε να αναφερθώ σε ονόματα του παρελθόντος.
Το σημαντικότερο είναι το εξής: Τι άλλο θέλετε ως απόδειξη για να δείτε πως το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο σε όλο του το φάσμα; Ποιός άνθρωπος θα ασχολούνταν με τα κόμματα αν στην πράξη δεν ήταν παρά ένας ντενεκές ξεγάνωτος;(α ρε Γιαννόπουλε - άφησες και συ κάτι). Ποιός αξιόλογος άνθρωπος θα γινόταν μέρος ενός μηχανισμού που έχει αυτοσκοπό την κατάληψη και τη νομή της εξουσίας; Και αυτό είναι το σημείο που θέλω να εστιάσω.
Όταν λοιπόν βγήκε ο Καραμανλής το 2004 επέλεξε ως γενικό γραμματέα του ΥΠ.ΠΟ. έναν άνθρωπο του περιβάλλοντός του αφήνοντάς τον εν λευκώ να διαχειρίζεται τα θέματα του Υπουργείου. Από το βιογραφικό του, ένα μαστεράκι είδα με μεγαλύτερη αναφορά στην πολιτική του δράση μέσα στο κόμμα και σε διάφορα ιδρύματα (να ήμουνα και γω κομματικό στέλεχος σε 800 ιδρύματα θα ήμουνα). Και βρίσκεται λοιπόν ο κύριος κομματόσκυλος γενικός δερβέναγας του Πολιτισμού.
Αυτό λοιπόν είναι το ζουμί της υπόθεσης. Ο τρόπος με τον οποίο το κάθε κομματόσκυλο γίνεται δερβέναγας. Η αναξιοκρατία σε όλο της το μεγαλείο. Και μετά ας κάθεται ο Κοκός και ο κάθε κυβερνών ή μέρος του συστήματος να χτυπιέται για τα λάθη του και πως δεν ήξερε. Όταν τα στελέχη που επιλέγεις για οποιαδήποτε θέση έχουν σαν πρωταρχικό προσόν την κομματική ταυτότητα τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Ή πιο απλά καλά να πάθεις!!!
Έχουμε λίγο ξεχάσει τα Ελληνικά μας. Αυτή η ρημάδα η πολιτική ευθύνη τι πράγμα είναι τελικά; Γιατι έχω την αίσθηση πως αφορά τις ευθύνες κάθε πολιτικού προσώπου για οτιδήποτε συμβαίνει στον τομέα των αρμοδιοτήτων του. Είτε θετικό είτε αρνητικό. Εκτός αν προσπαθούν να μας πείσουν πως οι πολιτικοί είναι αναρμόδιοι για να λύσουν τα προβλήματα. Εντάξει το πιάσαμε το υπονοούμενο:

Δεν είστε ακριβώς αναρμόδιοι - άχρηστοι είστε.

Τέλος θα πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που υπάρχει ένα μπλοκ εκδοτών και καναλαρχών εναντίον της κυβέρνησης και οτιδήποτε συμβαίνει έρχεται αργά ή γρήγορα στο φώς. Έστω και έτσι κάτι λίγο μπορεί να καθαρίσει..